สไปโนเซระเบลลาร์ อาแท็กเซีย

สไปโนเซระเบลลาร์อาแท็กเซีย (อังกฤษ: spinocerebellar ataxia; /spī'nō-sěr'ə-běl'ər • əˈtæksiə/) หรือ สไปโนเซระเบลลาร์ดีเจเนอเรเชิน (อังกฤษ: spinocerebellar degeneration; /—dɪˌdʒɛnəˈreɪʃən/) เป็นโรคทางพันธุกรรมโรคหนึ่งซึ่งปัจจุบันยังไม่มีหนทางเยียวยา ผู้ป่วยจะสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวทางกายภาพไปโดยช้าจนกระทั่งหมดสิ้น โรคนี้มีหลายชนิด ซึ่งในแต่ละชนิดอาการแสดง อายุของผู้ป่วยที่เริ่มเป็นโรค และลักษณะการถ่ายทอดทางพันธุกรรมจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับตำแหน่งของยีนบนโครโมโซมของผู้ป่วยที่ได้รับผลกระทบ [1]

ทั้งนี้ คำว่า "อาแท็กเซีย" (อังกฤษ: ataxia) ภาษาไทยเรียกโดยศัพท์บัญญัติของราชบัณฑิตยสถานว่า "ภาวะกล้ามเนื้อเสียสหการ" หมายถึงภาวะที่กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน ส่วนคำว่า "สไปโนเซระเบลลาร์" (อังกฤษ: spinocerebellar) เป็นคำประสมระหว่าง "สไปโน" (ละติน: spino) คือ ไขสันหลัง และ "เซระเบลลาร์" (ละติน: cerebellar) คือ สมองน้อย โดยสไปโนเซระเบลลาร์เป็นชื่อเรียกของทางเดินกระแสประสาท (อังกฤษ: tract) ที่เชื่อมระหว่างไขสันหลังกับสมองน้อย มีหน้าที่นำทางกระแสประสาทซึ่งควบคุมกล้ามเนื้อในการทรงตัวของร่างกาย อย่างไรก็ดี ยังไม่มีชื่อภาษาไทยที่เป็นทางการสำหรับโรคสไปโนเซระเบลลาร์อาแท็กเซียนี้